In gesprekken met cliënten merk ik dat steeds meer mensen (openlijk) moeite hebben met het "pleisters plakken" in de reguliere zorg en dat er onvoldoende aandacht besteed wordt aan het aanpakken van de oorzaak van klachten en problemen. Ze worden van het kastje naar de muur gestuurd, zonder noemenswaardig en voldoening gevend resultaat. Er wordt geen tijd genomen om echt naar ze te luisteren. Terwijl er zo veel meer mogelijk is dan symptoombestrijding.
Een thema dat de laatste jaren in opmars is, is preventie. Voorkomen is nog steeds beter dan grenzen. Het probleem is, dat men doorgaans niet gemotiveerd (genoeg) is om iets aan de eigen gezondheid te doen zolang het (redelijk) goed lijkt te gaan. Pas als we ons beperkt en belemmerd voelen, ontstaat de noodzaak om er iets aan te doen. We zijn dan meer geneigd om onze levensstijl aan te passen, beter voor onszelf te zorgen, enz. Jammer dat klachten en ziekten nodig zijn voor ons om gezond te gaan leven, maar wel handig dat we zo'n waarschuwingssysteem hebben, toch? Tenzij het te laat is of we genoegen nemen met suboptimaal functioneren.
Ziekten en ongemakken bevatten mijns inziens dus een belangrijke boodschap. Ze communiceren naar ons dat er ergens een disbalans is ontstaan en vragen ons om daar aandacht aan te besteden. Hoe mooi is dat?
Maar preventie kan in mijn ogen ook de verkeerde kant op gaan. Persoonlijk vind ik dat we met ons vaccinatiebeleid volledig de plank misslaan. Ondanks het feit dat de meeste ziekten waartegen gevaccineerd wordt al zo goed als uitgeroeid waren vóórdat vaccins überhaupt bestonden, worden we er met z'n allen goed bang voor gemaakt.
Ik zie het zo: met alle propaganda in de media vanuit de overheid, de druk die via artsen wordt uitgeoefend, de bangmakerij en het feit dat vaccinaties "gratis" worden aangeboden via het consultatiebureau of de huisarts wordt HET recept voor GEHOORZAAMHEID gecreëerd.
Maar het kan toch niet zo zijn dat AL die mensen die kritische vragen stellen en alle informatie dat er toch ergens iets niet klopt, het helemaal mis hebben? Het RIVM beweert bij hoog en bij laag dat alles goed onderzocht en veilig is. Dit is pertinent niet waar. Onderzoek wordt gedaan door de producenten zelf (en daarvan is bewezen dat ze positiever uitpakken dan onafhankelijk onderzoek, zie ook hier) en problemen worden stelselmatig ontkend (terwijl ze er wel zijn). Mensen die zelf op onderzoek uitgaan en kritische vragen durven te stellen, worden weggezet als gekkies, hippies en betwetende huismoeders. Terwijl een groot deel van deze mensen werkend en hoogopgeleid is. Zelfs wetenschappers stellen de veiligheid van vaccins ter discussie, zoals o.a. blijkt uit deze video. Hulpverleners en klokkenluiders die willen waarschuwen voor de negatieve gevolgen van vaccinaties wordt het zwijgen opgelegd. Dus in plaats van transparant te zijn en deugdelijk onderzoek te doen en openbaar te maken, wordt met harde hand opgetreden tegen alle kritiek. Waarom zou dat zijn? Als er niks aan de hand is en vaccins daadwerkelijk zo veilig en effectief zijn, dan zou het RIVM, of de overheid dit toch moeten kunnen onderbouwen en bewijzen? Het punt is, dat ze dat niet kunnen. Dus zetten ze de mensen die hier vragen over stellen weg als onverantwoordelijke, onsolidaire lui die de gezondheid van hun kinderen en/of van anderen op het spel zetten.
Niets is minder waar. Je zou zelfs kunnen stellen, dat het toedienen van vaccins onverantwoordelijk en ronduit gevaarlijk is, totdat het tegendeel bewezen is. Tot die conclusie ben ik voor mezelf gekomen na jarenlang onderzoek. Ik heb alles wat ik hierover kon vinden gelezen, gecheckt en mezelf hierin behoorlijk uitgedaagd. De voorstanders, tegenstanders en kritische prikkers heb ik allemaal uitgebreid aan het woord gelaten. En ik kon niet om de inconsistencies, de enorme bewijslast tegen én mijn eigen buikgevoel heen. Voor mij was er maar één conclusie mogelijk: het middel is erger dan de kwaal.
Het risico van het oplopen van één van de ziekten waartegen gevaccineerd wordt (allemaal krijgt toch nooit iemand) en dat dit dan ook nog complicaties met zich meebrengt is in mijn ogen verwaarloosbaar als je daar tegenover de zekerheid van vaccinatieschade stelt. Ik heb het dan niet over de gevallen waarbij het direct (ernstig) mis gaat, maar de gevolgen voor de ontwikkeling van het kind, de gevolgen op lange termijn en de gevolgen die doorgaans niet (meteen) aan vaccinaties gelinkt worden maar die dat wel zijn.
Met een natuurlijk ziekteverloop kan ik omgaan. Met het zich afzetten van aluminium en andere metalen in de hersenen van mijn baby kan ik niet zo veel. Gelukkig bestaat de mogelijkheid om te ontstoren (CEASE therapie), maar ik wil het risico liever niet nemen. Ieder zijn keuze uiteraard, maar zorg er alsjeblieft voor dat het wel een bewuste en goed geïnformeerde keuze is.
Maar waarom nu dit onderwerp? Waarom maak ik me hier nu druk over en link het zelfs met mijn praktijk?
Omdat het simpelweg te belangrijk s om over te zwijgen! Kritische vragen worden te gemakkelijk van tafel geveegd en in de doofpot gestopt met termen als "fake news" en idiotie i.p.v. met gegronde argumenten te komen. Dat is het laatste wat je zou moeten doen als je vertrouwen wilt kweken.
De mensen die mij kennen en die bij me in behandeling zijn geweest, weten doorgaans dat ik me veel bezig houd met lichaamsgerichte therapieën, natuurlijke geneeswijzen en het zelfherstellend vermogen van het lichaam. Ik maak hiervoor gebruik van verschillende methodieken, invalshoeken en mijn eigen ervaring.
Een belangrijk concept hierbij is de overtuiging, dat lichaam, geest en ziel op elkaar inwerken en elkaar spiegelen. De eerste vraag die ik me stel als ik iets onder de leden heb, is dan ook: wat wil deze kwaal mij vertellen?
Eén van de hulpmiddelen die ik hiervoor veel gebruik, is het boek van Christiane Beerlandt. In dit artikel kun je een voorbeeld vinden dat op dit moment actueel is: de griep. En waarom ik me bijvoorbeeld hiertegen niet laat vaccineren.
Ik heb vroeger nooit nagedacht over vaccinaties. Het was iets wat erbij hoorde. Het zou je tegen vervelende ziekten beschermen. Handig toch? En juist dat gebrek aan zelf nadenken is wat het zo gevaarlijk maakt. Ik heb er gelukkig zelf geen vervelende ervaring mee gehad, maar hoeveel ouders, die niet beter wisten en gewoon deden wat de arts hen zei, hebben dat wel? Ik heb daar alle begrip voor: natuurlijk ga je ervan uit dat artsen dit soort dingen beter weten.
Helaas blijkt dit heel vaak niet het geval. En het valt die artsen niet eens te verwijten. Ze worden zelf verkeerd of niet goed voorgelicht! En ik zie het dan als taak van de mensen zelf om zelf verantwoordelijkheid te nemen voor hun eigen gezondheid en die van hun kinderen.
Door mijn eigen levensloop en ervaring met chronische pijn en ziekten, ben ik op het pad van oorzaken gekomen. Nu ik weet hoe het lichaam werkt en hoe ziekten ontstaan, ben ik er niet meer zo bang voor. En áls er al iets gebeurt, weet ik hoe ik ermee om kan gaan. En zelfs ik, met mijn tomeloze vertrouwen in het wonder van ons lichaam, de mind-body-soul connectie en de genezende kracht die we in ons hebben, ben jarenlang aan het twijfelen geweest. Dus ben ik op onderzoek uit gegaan en heb heel wat soulsearching gedaan om het nu wél zeker te weten: er komt geen vaccin (meer) in.
Een ziekte bevat mijns inziens namelijk een boodschap. En natuurlijk moet je soms maatregelen treffen of een behandeling ondergaan om letterlijk je leven te redden. Mijn eerste stap (bij iets ernstigers dan een verkoudheid) is vaak een afspraak bij m'n huisarts. Als ik het maar voor een diagnose die ik vervolgens in het boek kan opzoeken ;) Maar veel van wat er in de reguliere zorg gebeurt, is slechts symptoombestrijding en is het (alsnog/achteraf) nodig om je af te vragen wat het probleem je nou precies duidelijk wilde maken.
Doe je dat niet, dan zal de boodschap zich opnieuw of in een andere (vaak ernstigere) vorm manifesteren. Met vaccinaties bestook je het lichaam met veel ziekteverwekkers en chemische bestanddelen tegelijk, zonder boodschap. Het is kunstmatig. Je lijf en immuunsysteem raken volledig in de war. En dat terwijl de meeste van die ziekten helemaal niet gevaarlijk zijn! Er zijn hele generaties groot geworden ondanks de mazelen. Als we het RIVM moeten geloven, zouden deze ongevaccineerde generaties al lang uitgestorven moeten zijn. Nogmaals: niks meer dan bangmakerij. En angst is een slechte raadgever.
Wil je hier meer over weten of samen eens op ontdekkingstocht gaan naar wat jouw lichaam je te vertellen heeft? Mail me gerust!
Ik heb hier nog veel meer over te vertellen, maar voor nu hou ik het even hier bij. Ik roep niemand op om wel of niet te vaccineren. Wel om een weloverwogen beslissing te nemen en ik heb gemerkt dat de kritische informatie stelselmatig geboycot wordt. Wil je vaccinaties eens vanaf een andere kant belicht zien? Dan wil ik je deze video van harte aanraden.
コメント