Reviews

Mijn wandelsessie met Kinga.

​

Mijn eerste ontmoeting met Kinga was omdat ik in een revalidatie traject zat waar ook een psycholoog aan gekoppeld was en dat was Kinga.

Wij hadden eigenlijk meteen al een bijzondere klik kan ik wel zeggen.

Ze vertelde wat de bedoeling was van de sessies bij haar: een x aantal sessies in de praktijk waar ik het revalidatie traject volgde en een wandelsessie eventueel. Dit deed ze niet bij iedereen maar legde t wel bij mij neer. Mijn reactie was meteen: dat wil ik wel! Dat zie ik meer zitten dan hier iedere week tegenover jou zitten op een klein kamertje achter een tafel. Ze gaf aan dat doen we niet in t begin meteen want anders zit mijn werk er eigenlijk al op, Vreemde uitspraak vond ik dat op dat moment.

Ik gaf aan ok. Vond t wel jammer want was erg nieuwsgierig geworden, intuïtief voelde ik al aan dat ik die wandelsessie ging doen ongeveer na de vierde of vijfde sessie met haar.

En zo was t ook. Na vijf sessies gaf ik aan dat ik gevoelsmatig klaar was om die wandelsessie te gaan doen. Ik kon niet wachten.

De bewuste dag hadden we bij haar huis afgesproken en moesten een klein stukje lopen om in t bos te komen.

Onder t wandelen richting bos kreeg ik al opdrachten. Ik merkte dat ik een leeg gevoel had van binnen en t dus heel moeilijk vond op dat moment om me te focussen op de opdrachten. Weet nog dat ik de gedachten had "bij iedereen werkt t, maar bij mij gaat dit niets worden die wandelsessie". In het bos gearriveerd kreeg ik meteen een pittige opdracht wat wilt Alexandra oh ja weet ik niet na een stilte kwam er wat uit en vervolgens kwam er ineens heel veel uit. Tijdens deze wandeling hebben twee opdrachten veel impact op mij gehad, eentje was de opdracht bij de trap ik moest t verleden achter me laten en de dingen die ik wilde me in mijn hoofd visualiseren en die trap afgaan. Maar ik kon niet ik stond boven aan die trap aan de grond genageld als t ware. T voelde alsof ik een oude vertrouwde jas moest uitdoen en dat vond ik doodeng, geëmotioneerd dat ik was coachte Kinga mij toch om die trap af te gaan. Stapje voor stapje ging ik en ineens kreeg ik een blij gevoel ik zag de toekomst voor me het mooie was dat tussen alle bomen door er zonnestralen straalde op die trap naar beneden. iedere stap die ik zette heb ik bewust gezet iedere stap verder naar beneden werd ik blijer en blijer en onderaan had ik echt een big smile op mijn gezicht. vol vertrouwen richting toekomst met een heerlijk gevoel en enkele zonnestralen op me liepen we verder.

Tweede opdracht was kort erna ze stopte en zei kies hier een flinke tak uit die staat voor jou verleden, ik zocht daar denk ik een halve boom stronk uit zwaar groot ding. Kinga begon te lopen ik stond daar en ze zei kom we gaan verder lopen. Ik zeg jij bent gek ik ga niet lopen met mijn verleden achter me aan en die boomstronk in mijn handen, ik nam t heft in eigen handen en vertelde haar hoe ik t ging doen. Ik zeg ik ga hier dat gevaarte weggooien incl mijn verleden en dat deed ik, vervolgens weer een big smile en een gigantisch gevoel van verlichting. Wat was dat ene heerlijk gevoel want loslaten van oud zeer is immers t moeilijkste wat er is en ik had helemaal moeite met dingen loslaten. Ik zeg tegen haar "kom ik ben klaar, tis goed zo". "Ok," zegt ze. Ik heb haar een flinke knuffel gegeven en bedankt en we zijn samen t bos uit gelopen en ik met heel wat bagage minder op mijn nek.

Vervolgens heb ik echt een paar weken met een big smile op mijn gezicht gelopen hoorde ook van verschillende vriendinnen dat ik echt straalde.

Het was een zeer bijzondere ervaring maar t belangrijkste het heeft me veel gebracht, nogmaals heel erg bedankt Kinga.

Liefs Alexandra.