Afgelopen dagen heb ik iets krachtigs gevoeld vanbinnen.
Een shift, een groei, helderheid. Ik heb resoluut grenzen kunnen stellen, nee kunnen zeggen, uit volle overtuiging en zonder enkele moeite.
Zo kreeg ik afgelopen week tot 3x toe de vraag of ik als jobcoach of psycholoog Pools-sprekende mensen wilde begeleiden.
Nee dus. Een heel duidelijk, vastbesloten "nee".
En ik ben super trots dat het me eindelijk en steeds makkelijker lukt om keuzes te maken die voor mij goed voelen.
Het was een lange, moeizame weg, met veel vallen en opstaan. Ik heb ontzettend hard geknokt, moed moeten opbrengen en veel moeten loslaten om dat te kunnen. Voor mij is het dus een hele overwinning, dat ik
* niet alleen maar ja zeg tegen cliënten uit angst dat ik anders geen inkomen zal hebben. * in mijn praktijk het label "psycholoog" volledig heb losgelaten (en nu ook weggelaten). * volg wat goed voelt voor mij, hoe eng dit soms kan zijn. * kies voor vertrouwen hebben in mezelf en het leven.
En als ik daar blij en enthousiast over vertel, gebeurt het soms, dat mensen daar bezorgd op reageren.
Dit is iets wat ik gewend ben en goed mee om kan gaan, maar het is ook heel belangrijk om te benoemen, voor het geval er mensen zijn die dit lezen en hier ook mee te maken hebben.
Laat je NOOIT van je pad af brengen door angsten van anderen.
Het is jouw leven, jouw beslissing. De gevolgen zijn ook voor jou.
Niemand heeft er wat aan als je je in onmogelijke bochten moet wringen en veel energie verliest door alleen maar "het verstandige" te doen.
En wie is daar nou ooit echt gelukkig van geworden?? Niemand!
Ik heb dit jarenlang geprobeerd en iedere keer kreeg ik er gigantisch van langs.
Tegenwoordig word ik gewoon onmiddellijk ziek als ik iets probeer te forceren wat zogenaamd verstandig is, terwijl ik vanbinnen voel en weet dat het niet bij me past.
Begrijp me niet verkeerd, ik heb niks tegen verstandige, rationele keuzes maken.
Maar ze moeten wel kloppen met wie je bent en wat goed voor je is. De beste beslissingen zijn in lijn met de drie-eenheid: gevoel, geest en intuïtie.
Als je er bijvoorbeeld voor kiest om een baan aan te houden die je haat, omdat je bang bent voor het verlies van zekerheden en inkomsten, dan ben je heel verkeerd bezig in mijn ogen. Je zult dit bekopen met je algeheel welbevinden, je lichaam gaat protesteren en vroeg of laat gebeurt er iets waardoor je toch die baan niet zult kunnen behouden. Het Universum helpt je dan een handje mee, om het zo eens te zeggen.
En als je weet dat je het toch niet gaat kunnen volhouden, dan kun je er ook voor kiezen om er nu mee stoppen, nietwaar? Waarom zou je jezelf nog langer door een hel slepen? Je hebt altijd een keus.
Dus, als iemand nu tegen mij zegt:
* zou je dat nou wel doen? * ik zou niet kunnen leven met zoveel onzekerheid. * maar wat nou als je dan helemaal geen cliënten meer krijgt? * je kunt toch niet alleen maar doen wat je leuk vindt?
Dan denk ik: waar bemoei je je mee en je hebt het duidelijk niet begrepen.
Waar is je het respect voor mijn levensreis, mijn harde werk, mijn inspanningen en resultaten! Wat heeft dat verstandige jou opgeleverd? Wat nou als je me zou steunen en vertrouwen zou hebben in mij, mijn keuzes en mogelijkheden?
Gelukkig heb ik inmiddels genoeg zelfvertrouwen om dit soort "bezorgdheid" naast me neer te leggen en mijn eigen weg te blijven volgen.
Simpelweg omdat ik gelukkig en dankbaar ben voor het leven dat ik leid en hoe ik me voel. Dat heb ik puur en alleen aan mezelf te danken. Dus ik WEET, dat wat ik doe, WERKT. En laat nou net die mensen die commentaar en "angsten om mij" hebben, degenen zijn die vast zitten in drama, ongeluk, ziekte en ellende.
Dan kies ik toch liever voor mijn manier. Hopelijk sterkt dit jou om hetzelfde te doen.
Comments