Inleiding
Onderstaande visie op fibromyalgie en chronische vermoeidheid is gebaseerd op de ervaringen en ontdekkingen van Steven Blake, oprichter van OldPain2Go® en wordt onderschreven door Kinga de Wit, eigenaar van Wellness in Mind, psycholoog, OldPain2Go® practitioner en tevens ervaringsdeskundige.
Algemene kenmerken
Mensen met fibromyalgie en/of het chronisch vermoeidheidssyndroom hebben doorgaans dezelfde persoonlijke eigenschap met elkaar gemeen. Namelijk dat zij het tegenovergestelde zijn van lui. Het zijn juist heel gedreven mensen, mensen die vooruit willen, die gewend zijn om over hun grenzen heen te gaan en vooral dóór te gaan. En waarschijnlijk is deze (te grote) gedrevenheid juist het probleem.
Als je aan chronische vermoeidheid lijdt of een pijngerelateerde ziekte hebt, wil ik je vragen om te kijken of je je in onderstaande beschrijving herkent. Deze beschrijving is gebaseerd op zes jaar toegewijde studie en het werken met cliënten met fibromyalgie, M.E. en C.V.S.
En laat ik hierbij direct duidelijk maken, dat mensen met fibromyalgie of chronische vermoeidheid
niet lui zijn, zich de klachten niet inbeelden en dat het ook allemaal niet "tussen de oren"zit.
De theorie
Ondanks de verscheidenheid aan symptomen, de ernst van de klachten en de gevolgen die deze ziekten vaak hebben, is er één ding dat mensen met fibromyalgie met elkaar gemeen hebben: gedrevenheid. Je hebt jezelf mentaal of fysiek tot het uiterste gedreven. Of beide. Je zorgt beter voor anderen dan voor jezelf. Je neemt anderen vaak taken uit handen, zodat deze taken snel en goed worden uitgevoerd. Ondanks de klachten wil je dóór. Je laat je door niets en niemand afremmen of tegenhouden.
Het waren deze overeenkomsten en vergelijkbare verhalen, die, in combinatie met de ervaring op het gebied van het omgaan met verschillende fysieke en emotionele pijngerelateerde ziekten door middel van praattherapieën, die hebben geleid tot het ontdekken van de manier waarop deze ziekte waarschijnlijk ontstaat en hoe mensen geholpen kunnen worden om hiervan te herstellen.
Daarom het hier onderstaande verhaal, waarin je jezelf waarschijnlijk herkent en waardoor je wellicht begrijpt wat je kunt doen om jezelf te helpen.
Herken je jezelf in onderstaand verhaal?
Je bent een heel gedreven persoon die al lange tijd mentaal en fysiek op de toppen van zijn/haar kunnen heeft geleefd. Vaak heb je meer gedaan of ben je verder gegaan dan goed voor je was. En je bent ook nog eens meer bezorgd om anderen dan om jezelf.
De problemen beginnen vaak met één van de volgende symptomen, de zogenaamde "trigger": een virale infectie, een ernstige ziekte, vaccinatie, ernstige stress, of een traumatische ervaring. Na een aantal weken of misschien zelfs maanden zou je je weer beter moeten voelen, maar dan blijkt er sprake van chronische vermoeidheid en/of pijn. Deze chronische klachten blijven jaren of zelfs een leven lang bestaan. Vaak krijgt men te horen: "Je moet er maar mee leren leven!" En dat terwijl je steeds meer en meer gefrustreerd raakt omdat er maar geen diagnose wordt gesteld die je helderheid verschaft, je geen duidelijke antwoorden krijgt en niemand weet wat een mogelijke oplossing zou kunnen zijn. Met als gevolg dat je uitgeput en nog zieker kunt worden omdat je immuun-systeem het niet meer aan kan. En op een gegeven moment ben je zo moedeloos dat het welbekende stemmetje in je hoofd steeds hetzelfde zinnetje herhaalt: "Word ik ooit nog beter?"
Een bijkomend probleem kan ook nog zijn dat je andere mensen in je omgeving moet zien te overtuigen dat je echt ziek bent en dat je je niet aanstelt. Je ziet er immers helemaal niet ziek uit! Opmerkingen van anderen zijn vaak niet echt behulpzaam en juist heel frustrerend.
Dit allemaal verhoogt ook nog eens de druk, geeft een gevoel van stress en zorgt dat je in de bekende neerwaartse spiraal terecht komt.
En net wanneer je denkt dat je er weer even tegenaan kunt,
word je weer 2 stappen teruggeworpen door de vermoeidheid en de pijn.
De uitleg
Navraag leert ons dat bijna iedereen met chronische vermoeidheid of fibromyalgie zich herkent in bovenstaand verhaal. Feit is echter, dat bijna niemand dezelfde symptomen heeft en dat daardoor moeilijk een medische oplossing gevonden kan worden. Dat betekent gelukkig niet dat er geen oplossing IS.
We hebben allemaal een geweldig overlevingsmechanisme dat tevens al onze lichaamsdelen en al onze lichaamsfuncties aanstuurt. En ik ben ervan overtuigd, dat bij ernstige overbelasting van lichaam en geest dit mechanisme ervoor zorgt dat we het rustiger aan moeten doen. Ons lichaam gaat als het ware protesteren en geeft op een gegeven moment aan: "Tot hier en niet verder!"
Dit gebeurt met een bepaalde reden: om energie te besparen of om ervoor te zorgen dat je niet nog meer schade aanricht aan jezelf. Je lichaam probeert je duidelijk te maken, dat je niet op deze "gedreven" manier door kunt gaan. Je wordt als het ware in bescherming genomen tegen jezelf. Helaas zit gedrevenheid nu eenmaal in je natuur en je blijft zo veel mogelijk doen, ondanks de klachten. Echter: hoe meer je gaat vechten tegen deze klachten, hoe meer ze tegen je gaan werken. Uit zelfbehoud.
Chronische pijn en vermoeidheid zijn natuurlijke manieren om je af te remmen of te doen stoppen met "te veel doen". Het klinkt misschien raar, maar eigenlijk is dit een heel slimme overlevingsstrategie! Deze zorgt er simpelweg voor dat je niet te ver gaat. Het neemt je in bescherming tegen jezelf om je te behoeden voor mogelijk fatale gevolgen.
Een metafoor als toelichting
Het beste voorbeeld dat ik je kan geven is dit:
Stel, je rijdt 100 km per uur waar je 50 mag. Toch ben je uiteindelijk altijd langzamer dan alle mensen om je heen die zich netjes aan het snelheidslimiet houden. Dat komt, omdat de politie je bij iedere parkeergelegenheid staande houdt voor een bekeuring, waardoor je elke keer een half uur vertraging oploopt en de andere auto's steeds voorbij ziet rijden.
Zodra je weer de weg op kunt, ga je vervolgens 120 km per uur rijden om de verloren tijd weer in te halen, maar wordt steeds weer door de politie van de weg gehaald. Misschien word je rijbewijs zelfs ingevorderd voor een bepaalde tijd!
Je gejaagde rijstijl en het daarna nutteloos moeten wachten op elke parkeerplaats levert je uiteindelijk een gemiddelde snelheid op van 10 km per uur. Met andere woorden: te snel willen gaan (haasten, gejaagd gedrag), zorgt er alleen maar voor dat je nog verder achterop raakt.
Nu sta je dus voor een keuze: het rustiger aan doen en de maximum snelheid aanhouden OF hetzelfde blijven doen als tot nu toe en de consequenties voor lief nemen. De keuze is aan jou!
De oplossing
Als je jezelf herkent in het bovenstaande verhaal, dan heb ik goed nieuws voor je! Zo niet, dan ben je (nog) niet klaar voor wat ik nu ga vertellen.
Het goede nieuws van het bovenstaande verhaal is, dat je beschermingsmechanisme alleen datgene doet waarvan het denkt dat het beste voor je is. Het mooie hiervan is dat je met dat mechanisme in contact kunt komen en kunt onderhandelen.
Je zult je alleen beter gaan voelen wanneer je een nieuwe manier van leven, van doen en laten accepteert. Je zult écht moeten leren los te laten en je realiseren dat je niet alles onder controle kunt hebben. Dat andere mensen ook iets voor je kunnen doen. Dat het ok is om hulp te accepteren. En dat het af en toe heel goed is om ook eens ‘Nee’ te zeggen. Dat je voortaan eerst aan jezelf mag denken en goed voor jezelf moet gaan zorgen.
Je kunt jezelf, je lichaam, je zenuwstelsel niet voor de gek houden. Je kunt ook niet ontsnappen aan jezelf of de gevolgen van structureel "te hard rijden".
Het uitschakelen van de pijn is op zich een simpel proces. Je systeem zal dit echter weigeren te doen zolang het ervan overtuigd is, dat het die pijn nodig heeft om te kunnen overleven. Je moet je onderbewustzijn er dus zélf van zien te overtuigen dat je bereid bent om te veranderen. En dat je begrijpt, dat wanneer het beter met je gaat en je weer te hard van stapel gaat lopen, de pijn en vermoeidheid onmiddellijk weer terug zullen komen en je weer zullen verzwakken. Kortom: als je niet bereid bent om te veranderen, dan zál er ook niets veranderen!
Tot slot
Als je jezelf in bovenstaand verhaal herkent en enthousiast bent geraakt over deze manier van werken aan je klachten, dan ben je van harte welkom om een afspraak te maken. OldPain2Go® is een vorm van gesprekstherapie en kan daarom zowel in de praktijk als via een online video meeting toegepast worden. Afstand of fysieke beperkingen hoeven dus geen belemmering te vormen! Neem voor het maken van een afspraak of voor extra informatie gerust contact met me op! Immers, wat heb je te verliezen behalve de pijn en vermoeidheid?
Xx Kinga.
Commenti