Doelen stellen, is belangrijk om ons leven betekenis te geven.
Wij, mensen, zijn doelgerichte wezens. We willen het gevoel hebben, dat we ergens naartoe werken. Maar het daadwerkelijk behalen van het doel, is niet waar het om gaat. Dit leg ik graag even uit.
Geluk bevindt zich niet buiten ons.
Als ik met mensen praat, hoor ik ze vaak zeggen: "Als ik maar XYZ bereik of heb, dan zal ik gelukkig zijn." Het doel dat ze nastreven, zal ze dus iets opleveren. Dat verwachten ze tenminste. Toch werkt dat niet helemaal zo. Natuurlijk zul je even blij zijn, als je een doel behaalt. Maar deze voldoening, dit geluk, zal van korte duur blijken. Je zult er al snel achter komen, dat dit gevoel slechts tijdelijk is, niet "doorwerkt" in je dagelijks leven en je al snel toe bent aan de volgende uitdaging.
Geluk bevindt zich namelijk niet buiten onszelf. Het is geen ongrijpbaar ding dat we moeten achtervolgen en vangen. Gelukkig zijn, komt van binnenuit. Het is een keuze. Een keuze die we steeds weer kunnen maken en die hierdoor een gewoonte wordt. (Voor een uitgebreide beschrijving hoe je gelukkig kunt worden, kijk je hier).
Ooit...
De meeste mensen willen "gewoon gelukkig zijn". Ze willen rust en vrede ervaren. En zijn dit voortdurend aan het nastreven (buiten zichzelf) en zijn DUS nooit tevreden. Kun je ook "gewoon OK zijn?" Mag je leven nu, op dit moment, perfect zijn? En jij ook? Kun je doelen nastreven zonder je geluk daarvan af te laten hangen? Ja natuurlijk kun je dat! Het enige wat je hoeft te veranderen, is het idee loslaten dat je "ooit" gelukkig zult zijn. je kunt ervoor kiezen om nu, op dit moment te genieten, dankbaar te zijn, betekenis te ervaren, enz.
Een metafoor.
Laatst was ik met een client aan het praten en ik gaf haar het volgende voorbeeld:
Stel je voor, dat je jezelf een doel stelt. Je wilt bijvoorbeeld de marathon lopen. Verwacht je dan van jezelf dat je dat in één keer kunt? Of zul je hiervoor moeten trainen? Als het goed is, snap je, dat je zo'n groot doel in stukjes zult moeten hakken. Je gaat dus beginnen met kleine rondjes hardlopen en dit bouw je steeds verder uit.
Maar wat nu als "hardlopen" het doel op zich is? Omdat je dit verstandig vindt, het gezond voor je is, enz. Waar ga je dan daadwerkelijk voldoening uit halen? Het feit dat je die taak op je lijstje kunt afvinken? Of dat je hebt genoten van de omgeving, de inzichten, de rust in je hoofd, enz? Als je je puur focust op het behalen van het doel, zul je hier snel op uitgekeken raken. Bovendien zul je dat doel steeds weer bij moeten stellen (en dus altijd ontevreden zijn) om het leuk en uitdagend te houden.
Praten over je prestaties wordt ook snel saai. Je kunt in 5 minuten je "veroveringen" opnoemen en dan ben je klaar. Maar stel je voor dat je kunt vertellen over alles dat je hebt geleerd op de reis naar die doelen. Dat je vol passie en vreugde anderen kunt inspireren! Dán heb je pas echt wat te zeggen. Dát is wat je interessant maakt. Niet je prestaties, maar je beleving van de reis er naartoe.
Zolang je je geluk buiten jezelf en in de toekomst plaatst, zal het nooit zijn waar jij bent (in het hier-en-nu). En iedere keer dat je je doel bereikt, zul je al snel het volgende thema vinden waar je ontevreden over bent.
Willen mensen eigenlijk echt gelukkig zijn?
Volgens mij is het meer het idee van geluk dat we nastreven. Het geeft ons een doel, iets om naartoe te werken. Maar als we "er eindelijk zijn" willen we er zo snel mogelijk weer van weg. Je kunt niet zeggen, dat je gelukkig wilt zijn, als je voortdurend kiest voor negativiteit, verandering, het volgende doel, tekort, drama, klagen en chaos.
En weet je hoe mensen reageren als je vertelt, dat het goed met je gaat? Dat je lekker in je vel zit, dat je gelukkig bent? De beste reactie die je HOOGUIT zult krijgen, is "fijn voor je". Verder NIKS. Geen interesse, geen doorvraag... Als we echt geïnteresseerd zouden zijn in gelukkig worden, dan zouden we zo'n persoon toch bestoken met vragen? Die persoon, die het blijkbaar gelukt is om te vangen en vast te houden wat wij zo graag willen? Of misschien geloven we niet dat het überhaupt mogelijk is? Of voor ons weggelegd...?
Geluk is een keuze.
Het is een beslissing die we nemen. Het komt van binnenuit. We hebben hier niets of niemand voor nodig. Dankbaarheid en waardering voor ons eigen levensavontuur is het enige dat we hiervoor echt nodig hebben.
De weg naar geluk is niet je ideale relatie, geld, roem, zekerheid, vrijheid, enz. Geluk is niet eens de bestemming! Geluk is de weg.
Dus in plaats te verwachten, dat bepaalde omstandigheden je gelukkig zullen maken, neem je innerlijk geluk mee die situatie in. En dan kun je gelukkig zijn ongeacht wat er in je leven speelt. Probeer het maar uit! Speel ermee, experimenteer. En stel gerust je vragen!
Xx Kinga.
Comments