Radicale verantwoordelijkheid: Wat betekent dat nu precies? En hoe doe je dat eigenlijk?
Vorige keer hadden we het over de keuze die je hebt als het gaat om het reageren op gebeurtenissen. Wat je ermee doet, is aan jou. Bij radicale verantwoordelijkheid gaan we nog een stap verder: je gaat dan aan de OORZAAK kant van gebeurtenissen staan.
Dit zal voor de meeste mensen op z'n minst gek in de oren klinken. Voor veel mensen gaat dit veel te ver. Ze voelen zich dan aangevallen, beledigd, beschuldigd... Ze schieten in de verdediging of vallen deze zienswijze aan door extreme voorbeelden erbij te halen, zoals:
Het is toch zeker niet mijn eigen schuld dat ik een hartinfarct heb gekregen??
Ik zou er toch nooit voor kiezen om verkracht te worden?
Dit is wel heel gevoelloos naar kankerpatiënten toe!
Hoe kan een baby er zelf voor gezorgd hebben dat ie mishandeld wordt?
Natuurlijk veroorzaken mensen dit niet (bewust) zelf. Ze kiezen er niet voor om ziek, verkracht of vermoord te worden. Er is hier dan ook in geen geval sprake van schuld. Niemand doet dit soort dingen zichzelf willens en wetens aan. Het gebeurt veelal onbewust. En, gek genoeg, probeert het ons iets te zeggen, te leren of ons te beschermen. Soms is de boodschap bedoeld voor de mensen om ons heen. Voor de maatschappij zelfs. En soms wil een ziel een bepaalde ervaring opdoen...
Maar, heel eerlijk, je hoeft niet voor álles verantwoordelijkheid te nemen. Het is niet de bedoeling dat je er een rot gevoel van krijgt, depressief of angstig van wordt en jezelf vanalles gaat verwijten. Het gaat om bevrijding, sturing kunnen geven aan je leven en bewuste keuzes maken. Deze zienswijze kan ons namelijk ontzettend helpen als we bereid zijn ons ervoor open te stellen en de verantwoordelijkheid over ons leven te nemen. En dat is echt niet altijd leuk en gemakkelijk!
Laten we het niet in het extreme trekken en eenvoudig beginnen.
Dan heb je er tenminste wat aan. Ik wil je iets in handen geven waarmee je uit de slachtoffer energie kunt stappen en de regie over je leven kunt pakken als nooit tevoren. Een kans om daadwerkelijk je leven van binnenuit te helen. Ik nodig je dan ook van harte uit om het volgende even over je heen te laten komen...
Een voorbeeld:
Stel: iemand meldt zich bij de dokter met pijn aan zijn arm (dit is het symptoom).
Zo'n symptoom wordt ergens door veroorzaakt en is meestal de reden om actie te ondernemen.
De dokter gaat vragen stellen en onderzoek (laten) doen.
Stel: deze persoon heeft zijn arm gebroken toen hij aangereden werd op de fiets (dit is de directe oorzaak).
Het is dan meteen duidelijk dat de pijn door de breuk veroorzaakt wordt.
En dat de val tot de breuk geleid heeft.
En de aanrijding hiervoor verantwoordelijk is.
En dat de bestuurder van de auto een fout heeft gemaakt waardoor het ongeluk is gebeurd.
Voor veel mensen is het verhaal hiermee klaar, als ze al verder kijken dan "de breuk".
Om echt tot de kern van het probleem te komen, moeten we echter nóg verder kijken.
Waarom is dit ongeluk überhaupt gebeurd? Waarvoor was dit nodig in het leven van deze 2 personen?
Wat kunnen ze hiervan leren? Wat wil het leven hen duidelijk maken (de kern/les/aanleiding)?
Met andere woorden: hoe hebben ze deze gebeurtenis naar zich toe gehaald?
Uiteindelijk is alles in ons leven niets meer dan feedback van wat zich bij ons vanbinnen afspeelt.
Misschien heeft de persoon in de auto concentratieproblemen door stress op het werk en is het van belang dat deze persoon beter voor zichzelf gaat zorgen, van baan wisselt en/of betere keuzes (durft) te maken. Mogelijk wordt diegene letterlijk wakker geschud en tot stilstand gebracht om na te denken over waar hij/zij mee bezig is... De persoon op de fiets werd geschept, van zijn pad gebracht, met een breuk tot gevolg. Wellicht is het nodig dat deze persoon met iets of iemand in zijn leven breekt. Of staat hij letterlijk op een breekpunt in zijn leven waar zijn aandacht voor gevraagd wordt.
Hier zijn geen kant-en-klare antwoorden voorhanden. Wel zijn er bepaalde algemeenheden te ontdekken in veel voorbeelden. Maar het is veel nuttiger om naar de persoonlijke betekenis van dit soort situaties te kijken. En hoe gaaf is het dan om te beseffen dat het hele Universum samenspant om alles perfect op elkaar af te stemmen, zodat wij er profijt van hebben? Dat geeft meteen een heel ander gevoel dan dat van slachtoffer of iemand die niet belangrijk is, he?? We zijn allemaal juist ontzettend waardevol en onze ervaringen ook! Voor onszelf, voor elkaar en ten behoeve van het algeheel welzijn van het Universum!
Een vraag die we onszelf dus kunnen stellen, is deze:
waarom en hoe heb ik deze gebeurtenis/problemen/klacht/ziekte/resultaat naar me toe gehaald/veroorzaakt en hoe kan ik dit (indien gewenst) veranderen of (in de toekomst) voorkomen?
Het moge duidelijk zijn: ik geloof niet in toeval of domme pech. Ik geloof niet dat we "zomaar" geboren worden in bepaalde omstandigheden en bij specifieke ouders (als je hier meer over wilt weten, dan kan ik je het boekje "het sprookje van de dood" van harte aanraden). Ik geloof dat er een plan achter zit, een zorgvuldige afweging, liefdevol en met een goede intentie van alle betrokkenen, waarin alle mensen in ons leven een soort spelers, acteurs zijn die ons iets komen leren of die van ons te leren hebben. Ik geloof dat hele volkeren ervoor gekozen hebben om zich in dienst te stellen van het vergroten van bewustzijn of om bepaalde zaken onder de aandacht te brengen. En dat wij daarnaast ook allemaal beschikken over een vrije wil waarmee we ons leven sturing kunnen geven.
Een andere vraag is deze:
welke overtuiging heb ik blijkbaar die deze situatie logisch maakt? Welke gedachten heb ik (gehad) die tot deze situatie geleid hebben?
De rol van je ziel.
Zoals eerder genoemd, staat je ziel ook deels aan het stuur. Dit is wie je werkelijk bent. Je doet hier op aarde een menselijke ervaring op. Je ziel heeft dit van tevoren grotendeels georkestreerd. Zo kan het volgens je ziel nodig zijn om geboren te worden in vreselijke omstandigheden, omdat dit de grootse kans op het helen van al oude, misschien levenslang bestaande wonden. Of je wordt hiermee op optimale wijze geconfronteerd met je levenslessen. Wat je hiermee doet, is ook weer aan jou. De meeste mensen besteden veel aandacht aan de trauma's die in dit leven ontstaan zijn (en dat is ook belangrijk!), maar hebben niet door, dat er al een trauma aanwezig was, waarschijnlijk uit een vorig leven, dat op deze manier naar de oppervlakte gebracht is om geheeld te worden. Als we echter blijven "hangen" in de slachtoffer mindset zal dit helingsproces nooit tot stand komen.
Bij sommige patronen en ziekten kunnen ook karmische lessen uit vorige levens een rol spelen of via de voorouders overgeleverd zijn. Het is belangrijk om je hier bewust van te worden, want dan kun je deze doorbreken en jezelf hiervan, voor eens en altijd, bevrijden. Als je dat wilt natuurlijk. Ik help mensen met dit bewustwordingsproces m.b.v. de zogenaamde Soul Realignment® .
Je kunt je overgeven aan de levenslessen die jij als ziel voor jezelf in petto hebt of niet (helemaal), Hier komt de vrije wil om de hoek kijken... Er schijnen ook dimensies te zijn waarin je als incarnatie geen keuze mogelijkheid krijgt en willoos overgeleverd bent aan het uitspelen van wat je ziel voor je bedacht heeft. Vreselijk lijkt me dat, haha!
Ik vind daarom niks en niemand zielig.
Ik kan meevoelen, maar zal nooit meelijden hebben. Ik ga er immers vanuit, dat datgene wat er gebeurt in het leven van diegene een hogere betekenis heeft en voor iemands bestwil bedoeld is. En wie ben ik om te bepalen dat wat een ander meemaakt niet PRECIES is wat nodig is voor diens Hoogste Welzijn?
Iemand zielig vinden of je zorgen maken heeft geen zin.
Bovendien kan het zeer negatieve gevolgen hebben:
Het is belastend voor diegene. Hij of zij zal zich geroepen voelen om jou gerust te stellen en misschien zich sterker voor te doen dan hoe ze zich voelen.
Het is ondermijnend: je laat de ander merken dat je niet in hem of haar gelooft, geen vertrouwen hebt en "het beter weet".
Je ziet iemand als slachtoffer. Dat betekent per definitie dat ze machteloos en kwetsbaar zouden zijn. En dat is niet waar. Waarom zou je iemand dat dan "aanpraten"?
Je stuurt negatieve energie naar diegene. En ja, dit kan invloed hebben!
Deze manier van kijken heeft een ongelofelijk positieve impact op mijn leven gehad.
Daarom ben ik er zo enthousiast over en wil ik het graag met anderen delen. Ik was de koningin van de slachtoffer mindset. Tegelijkertijd heb ik van jongs af aan van mijn oma te horen gekregen, dat ik lessen en conclusies moest trekken uit gebeurtenissen. In mijn achterhoofd is dit ook altijd blijven hangen. Ik kon ook meestal de betekenis van situaties zien, maar op andere vlakken, kon ik deze manier van kijken totaal niet toepassen. Door allerlei omstandigheden, heb ik dit uiteindelijk wel geleerd en heb ik bijvoorbeeld al mijn chronische klachten op kunnen lossen.
Hoe ouder ik word, hoe meer ik besef wanneer ik me laat hangen en in mijn kracht probeer te gaan staan. Dit lukt niet altijd meteen, maar wel steeds beter. En ik merk dat ik hier enorm veel profijt van heb. SOms duurt het even voordat ik een gebeurtenis kan plaatsen. En ook ik schiet soms in de weerstand of doe iets tegen beter weten in. Ik ben ook net een mens ;) En loop tegen dezelfde dingen aan als mijn cliënten. De manier waarop ik ermee omga (al jaren) is echter wezenlijk anders. En daarom kan ik anderen ook in dit proces begeleiden.
Tegen de mensen die ook hiermee bezig zijn of er net aan beginnen, wil ik dan ook zeggen: hou vol. Hou alsjeblieft vol. Het leven wordt er zo veel mooier, leuker en avontuurlijker van als het het idee hebt dat je leven van betekenis is!
Voor wie en hoe nu verder?
Ik schrijf dit voor de mensen, die het nut inzien van deze manier van kijken. Die voelen en vanbinnen wéten dat het leven zo werkt en dat deze manier van naar het leven kijken hen in staat stelt om meer grip op hun leven/problemen/klachten/successen te krijgen. Dat het leven vóór hen gebeurt en door hen heen, ook al snappen ze misschien nog niet precies hoe. In mijn ervaring kunnen veel mensen deze redenatie heel goed volgen en willen ook graag zelf de teugels van hun leven in handen nemen.
Deze manier van kijken is niet voor mensen die zich overgeleverd voelen aan gebeurtenissen van buitenaf. Mensen die geloven in toeval en die niet bereid zijn om uit de slachtoffer-mindset te stappen en verantwoordelijkheid te nemen voor hun eigen leven, geluk en welzijn.
Ben je aan het twijfelen, nieuwsgierig, wil je hier meer over weten en samen aan de slag? Dan ben je van harte welkom in mijn praktijk!
Xx Kinga.
Commentaires