Vorige week hadden we het over het belang om van de “to me” naar de “by me” mindset te gaan.
Vandaag borduren we hierop verder. Zolang je namelijk het gevoel het, dat je vanalles aangedaan wordt of kán worden, ervaar je angst en geen grip op je leven en dat is juist een essentieel onderdeel van je goed voelen! Sterker nog, een gevoel van controle en vertrouwen ervaren over/in je leven is één van onze basisbehoeften.
De meeste mensen die hulp zoeken bij een psycholoog of coach zien geen uitweg en mogelijkheden meer. Ze voelen zich overweldigd en niet in staat om de situatie waar ze zich in bevinden het hoofd te bieden. De slachtoffer mindset heeft het stuur in handen...
Verantwoordelijkheid nemen voor je eigen reactie en keuzes.
Je kunt altijd kiezen. Dat is heel belangrijk om te beseffen. Iedere keer dat je je machteloos voelt, kun je je afvragen: maar wat kan er wél? Wat kan IK nu doen? Hoe je met een situatie omgaat, is namelijk helemaal aan jou. Je hebt je eigen gedachten, emoties en gedrag zelf in de hand. Het is dus niet de ander die jou wat aandoet. Je doet het jezelf aan. Laat me dit even toelichten:
Stel je voor dat je je gekwetst of beledigd voelt door een ander.
Je hebt dan het idee, dat de ander hier verantwoordelijk voor is, nietwaar? Diegene heeft iets "verkeerds" gezegd of gedaan. Doordat de ander op een bepaalde manier met jou omgaat, heb jij nu dat rotgevoel. Als diegene dat niet had gedaan, dan was er niks aan de hand geweest, toch?
Grote kans dat jij dit zo ziet. De meeste mensen ervaren het precies zo. Maar klopt het eigenlijk wel? Is het waar? Kán de ander je überhaupt een gevoel geven?
Als ik jou nu, op dit moment, gelukkig zou willen maken. Hoe zou ik dat kunnen doen? Ik kan je misschien opvrolijken met een grapje of een liedje. Maar of je daar daadwerkelijk blij van wordt, is aan jou. Je moet hiervoor mijn pogingen waarderen en binnen laten. Je moet ze interpreteren als goed bedoeld en je hiervoor open stellen. Zolang je dat niet doet, kan ik wel op m'n kop gaan staan, maar dat zal geen invloed hebben op hoe jij je voelt.
Zo werkt dat met negatieve emoties ook: je kunt je niet beledigd voelen als je de situatie niet als beledigend interpreteert. Je kunt niet teleurgesteld raken als je niets verwacht. Je kunt je niet beangstigend kwetsbaar voelen als je vertrouwen hebt in jezelf.
In iedere situatie kies je hoe je ermee omgaat.
En dat heeft een gigantische impact op je leven. Sterker nog: dit is wat de uitkomst van een situatie daadwerkelijk bepaalt! Stel je voor dat je in sommige gevallen grenzen zou stellen in plaats van pleasend gedrag zou vertonen? Wat nu als je geen genoegen meer zou nemen met minder dan je verdient? Als je de teugels van je leven niet meer in andermans handen zou leggen? Als je bewuste keuzes zou maken en je niet langer geleefd voelde? Stel je voor, dat je een dagelijkse gewoonte zou veranderen? Bijvoorbeeld zou stoppen met roken? Of elke ochtend gezond en mindful zou ontbijten? Je leven bestaat uiteindelijk uit al die kleine dagelijkse gewoonten. En je kunt op ieder gewenst moment beslissen om het voortaan anders te doen...
Onmacht is ook een keuze.
In ieder situatie kunnen we dus keuzes maken. Dit levert alleen niet altijd het gewenste resultaat op. We hebben nu eenmaal niet alles onder controle. We kunnen niet bepalen hoe dingen gaan of hoe een ander zich gedraagt. We kunnen er hooguit wat invloed op uitoefenen. Maar als je ervan uitgaan, dat jouw reactie niet afhankelijk is van iets buiten jezelf, zul je je nooit onmachtig voelen. Je kunt namelijk wel sturing geven aan jezelf. Zo kun je altijd wat doen. Al is het "maar" bidden en hopen.
Ja maar...
hoe zit het dan met levensgrote veranderingen waar je niet zelf voor gekozen hebt, zoals ontslag, een overlijden, een partner die vreemdgaat...?
Natuurlijk heb je hier niet zelf op die manier voor gekozen. Het kan wel precies zijn wat je nodig hebt om door te maken en iets wat je onbewust gecreëerd hebt. En aangezien het onbewust is gegaan, herken je het niet als iets wat je wilde en is het waarschijnlijk niet precies hoe je het bedoelde. Ook daarom is het zo fijn om hier grip op te hebben door bewuste keuzes te maken. En om eerlijk te zijn naar jezelf:
Misschien is dat ontslag een geschenk uit de hemel, omdat je al lang ongelukkig bent in je werk of je al heel je leven droomt van het starten van een eigen onderneming?
Wat nu als het overlijden van een dierbare je belangrijke dingen leert als compassie en waardering voor het leven?
En dat die partner totaal ongeschikt voor je was, maar je niet de stap durfde te nemen om bij hem/haar weg te gaan totdat deze gebeurtenis je te ver ging en je wél de moed kreeg om voor jezelf te kiezen? Was je wel eerlijk tegen jezelf over deze relatie?
Ik weet nog dat ik zo ontzettend naar rust verlangde... en in het ziekenhuis belandde.
Ik liep al een tijdje op m'n tandvlees en zag geen mogelijkheid om rust te nemen. Ik had het gevoel, dat ik hier niet voor kon kiezen. Onzin, natuurlijk, maar daar zat ik in "vast". Ik kan me herinneren, dat ik regelmatig dacht, dat de enige manier voor mij om dingen los te kunnen laten, een opname in het ziekenhuis zou zijn. Ik maakte er zelfs grapjes over! Er speelde op dat moment wel meer, waardoor ik last kreeg van mijn lichaam en met spoed geopereerd moest worden. Dat weet ik. En dat wist ik toen ook. Wat ik hiervan geleerd heb, naast het belang van luisteren naar mijn intuïtie en lichaam, is de waarschuwing "be careful what you wish for!" Tot de dag van vandaag is dat een reminder voor mijn man en mij om ons bewust te blijven van onze gedachten en de instructies die we ons leven en lichaam geven.
Count your blessings.
Het is een levenskunst en oh zo waardevol: zoek naar zegeningen in elke situatie. Als je jezelf aanleert om dankbaar te zijn, zelfs voor tegenslagen, zul je het leven als veel makkelijker en fijner ervaren dan als je boos blijft en de situatie/het leven/de ander bij wijze van spreken vervloekt. Energetisch gezien is het ook veel verstandiger om je te focussen op dankbaarheid en het positieve van een situatie: like attracts like en wat je aandacht geeft, groeit. Als je je richt op de problemen, zul je deze vanzelf uitvergroten en steeds meer problemen ervaren/krijgen. Als je je focust op dankbaarheid, zul je steeds makkelijker en vaker dingen vinden om dankbaar voor te zijn en deze ook naar je toe halen.
Hierover volgende keer meer. Want in mij visie trekken we situaties en mensen aan, omdat we onbewust met bepaalde thema's bezig zijn of omdat onze ziel een bepaald idee heeft voor ons leven... Ik noem dat "radicale verantwoordelijkheid nemen". Dit doe je door de aanname dat niets voor niets gebeurt. Jij staat aan het stuur van je leven en creëert je ervaring van binnenuit. Van binnenuit kun je dus ook veranderingen doorvoeren in je leven. En dan wordt het leven een stuk avontuurlijker, duidelijker en aangenamer...
Xx Kinga.
Comentarios