DE werkelijkheid bestaat niet.

Iedereen heeft zijn eigen wereldbeeld. En dus ook z'n eigen waarheid. Er zijn geen twee mensen die precies hetzelfde naar de wereld kijken. Dit komt, omdat ons wereldbeeld gebaseerd is op onze eigen persoonlijke ervaringen, opvoeding, enzovoort. En er zijn geen twee mensen op de wereld die hetzelfde hebben meegemaakt, dezelfde opvoeding hebben gehad, dezelfde ervaringen en dezelfde betekenis aan die ervaringen hebben gegeven. Bewijs...? Ja, dat is er zeker! Je mag best sceptisch zijn hoor ;) Maar ik kan je op een simpele manier duidelijk maken dat het echt zo is: denk maar eens aan gesprekken over vroeger die je hebt gevoerd met je ouders, broers of zussen, vrienden, collega's... Als je gaat praten over specifieke gebeurtenissen of over een gevoel dat jullie aan bepaalde dingen hebben overgehouden, dan zul je merken, dat hier (grote) verschillen in zijn. Sommige situaties hebben veel impact op je gehad, terwijl de ander zich amper iets van kan herinneren en andersom. Of je hebt iets negatief geïnterpreteerd en de ander neutraal of zelfs positief. In het Engels zeggen ze dat zo mooi: it's all in the eye of the beholder. Het is maar hoe je ernaar kijkt. En dus wie ernaar kijkt. Het is dus heel belangrijk om dit te beseffen. Dit kan veel frustraties door aannames en verwachtingspatronen voorkomen. Immers: als je weet dat anderen een andere belevingswereld hebben dan jij, zul je eerder geneigd zijn om te checken of je de ander goed begrepen hebt, je wensen uitspreken en in het algemeen beter en helderder communiceren. Problemen als frustraties en stress ontstaan pas als we iets denken. Eigenlijk zijn onze gedachten, overtuigingen en interpretaties dus het werkelijke probleem. Zolang wij niks denken, is een situatie gewoon wat -ie is: neutraal. Maar zodra wij er betekenis aan geven, er wat van vinden, een oordeel over vellen of bepaalde verwachtingen van hebben, ja dan, dán kunnen we er last van krijgen. Je manier van denken bepaalt de uitkomst. Hoe je een situatie interpreteert, zorgt ervoor dat je in een bepaalde stemming komt en dat zorgt meestal voor bepaald gedrag. Meestal, omdat we over ons gedrag ook iets te vertellen hebben. Je hoeft niet altijd boos te reageren als je je boos voelt. En je kunt best eens in staat zijn om kalm te lijken, terwijl je je vanbinnen heel onzeker voelt. Maar MEESTAL, is je gedrag een gevolg van je gevoel. Om deze cirkel of dit patroon te doorbreken, is het dus handig om te weten wat er allemaal aan gedachten door je heen gaat. Die gedachten zijn de boosdoener en we kunnen er vanalles aan/mee doen. Onze interpretatie is niet alleen afhankelijk van onze gewoonten, maar ook van ons humeur! Dit herken je vast wel: als je lekker in je vel zit, kun je veel meer hebben dan als je bijvoorbeeld slecht geslapen en chagrijnig bent. Als je een negatief zelfbeeld hebt, komt kritiek veel harder binnen dan als je zelfverzekerd bent. Enzovoort... Het kan dus zelfs uitmaken met welk been je uit bed gestapt ben die dag. Met andere woorden: hoe meer zicht je hebt op je eigen triggers hoe meer grip je op jezelf kunt krijgen en hoe meer je vanbinnen kunt helen. Therapie? Om je beter te leren relativeren en inzicht te laten krijgen in dit soort interne processen, zijn verschillende therapieën beschikbaar. Cognitieve gedragstherapie en schematherapie zijn hier de bekendste voorbeelden van. Grote kans dat als je ooit bij een psycholoog komt, je (één van) deze aangeboden krijgt. Maar wat nou als het sneller en makkelijker kan? Problemen aanpakken bij de kern Ik ben groot fan van zaken bij de bron aanpakken. Daarom maak ik graag gebruik van methoden die onderliggende problemen grondig onderzoeken. Ons snappertje wil immers ook begrijpen waar we mee bezig zijn. Ik kan je echter wel alvast een simpele tip geven, die je problemen al voor een deel kan verlichten... Stel je voor... Als we weten, dat onze gedachten tot eventueel problematische emoties en reacties kunnen leiden... hoe zou het dan zijn zónder die gedachten? Wat nou als we deze als het ware weg zouden kunnen laten? Stel dat je die gedachte niet zou kunnen hebben. Hoe zou je je dan voelen? Wat zou dat mogelijk maken? Wat zou je dan doen? Innerlijke rust Het leuke is, dat als we ons minder druk maken, minder opwinden over dingen waar we (vaak) toch geen controle over hebben, we veel meer rust en vrede kunnen ervaren. We kunnen dan ontspannen reageren en denken in mogelijkheden. En dat is uiteindelijk wat ik het liefst voor iedereen wil: die innerlijke rust ervaren, kunnen geven en ontvangen, de balans tussen overgave/vertrouwen en eigen verantwoordelijkheid nemen. Werk aan de winkel! Wil je dit nu ook? En spreekt een praktische, doelgerichte aanpak met ruimte voor je authentieke jij je aan? Dan nodig ik je van harte uit voor een vrijblijvend (online) gesprek. Gewoon even babbelen over alles waar je tegenaan loopt en waar je iets mee zou willen. Ik denk graag met je mee! En de kans is groot, dat er ook voor jouw vraagstuk een passende oplossing te vinden is in mijn grote gereedschapskoffer.