Mijn leven na acceptatie van "mijn" lichamelijke klachten.

Er was een tijd in mijn leven, dat ik dacht, dat het hebben van pijn en vaak ziek zijn bij mij hoorden. Ik had nu eenmaal een zwak gestel en had deze kwetsbaarheid geaccepteerd. Het was soms best frustrerend en confronterend, dat ik bij pilates bijvoorbeeld de oefeningen voor mensen met rugklachten moest volgen en niet voluit mee kon doen op mijn jonge leeftijd (begin 20). Ik reed soms huilend naar huis na het sporten. Niemand wist van mijn innerlijke strijd af. En ondanks de pijn, deed ik alles. Ik liet me natuurlijk door niets tegenhouden ;)

Wat ik zeker niet deed, was me bezig houden met het vinden van een oplossing voor mijn klachten. Er was immers niets aan te doen, was mij verteld. En de pijn kon niet verklaard worden door een lichamelijke aandoening... Tegenwoordig worden dit SOLK-klachten genoemd. Het feit dat ik ooit eens van een schommel gevallen was, waardoor de klachten waren ontstaan, was, na 18 jaar, niet relevant meer. De lichamelijke gevolgen waren, immers, al lang hersteld.

Ik had prima zo door kunnen leven. Ik voelde me een volwaardig mens, ondanks de klachten. Nou ja, meestal dan. En de vermoeidheid nam ik op de koop toe. Ik had al heel mijn leven te maken gehad met pijn en ziek-zijn en droeg dat als geen ander. Het misstond me niet ;)

Gelukkig bleek het leven een ander lot voor mij in petto te hebben...

Door een samenloop van omstandigheden en zeker niet gepland of bewust, ben ik een weg ingeslagen, die mijn ogen heeft geopend. Een pad dat even wonderbaarlijk als echt is gebleken.

Mijn klachten bleken namelijk op te lossen te zijn! Ze verdwenen, één voor één, als sneeuw voor de zon. Niet door ingrijpen van buitenaf. Niet door medicijnen of een operatie. Niet door de ene na de andere specialist te bezoeken.

Hoe dan wel? Door bewustwording. En door écht mijn innerlijk kompas te volgen. Actie dus. Het klinkt zo simpel he? En eigenlijk is het ook heel logisch: als je ervan uitgaat, dat je lichaam met jou communiceert, dan hoef je er alleen maar voor te zorgen, dat je elkaar begrijpt. En als je de achterliggende redenen van een probleem kent en deze aanpakt, gaat het probleem weg. Dat is met pijn net zo: als je je bewust wordt waarom de pijn er (nog) zit, dan kun je je systeem vragen om deze oude, en inmiddels ontvangen, boodschap te verwijderen.

Dit is een simplistische weergave van wat er tijdens een OldPain2Go® sessie gebeurt, maar waarom zouden we het compliceren ;) Ons lichaam weet heel goed wat het kan doen om ons te helpen en de balans te herstellen. Het beschikt over een zelfhelend vermogen en alles wat het gecreëerd heeft, kan zelf ook weer ongedaan maken.

Werkt dit dan altijd bij iedereen? Nee natuurlijk niet! Geen enkele therapie doet dat. Er zijn ook talloze factoren die de weg naar herstel kunnen blokkeren. Daarom ga ik ook altijd eerst in gesprek met mensen om te kunnen inschatten of ik ze denk te kunnen helpen. Echt bereid zijn om de pijn los te laten, speelt hierbij een belangrijke rol. Sceptisch zijn, is geen probleem. De mensen die het zelf hebben ervaren, kunnen het aanvankelijk niet eens geloven. Hej, zelfs ik ben sceptisch!

Ondanks dat de resultaten wonderbaarlijk te noemen zijn, is het mij inmiddels in ieder geval duidelijk geworden, dat wij, mensen, tot veel meer in staat zijn dan we geneigd zijn te denken. Ons brein speelt daar een veel grotere rol in dan we wellicht willen geloven en we zijn in staat om veel problemen zelf op te lossen. Ons onbewuste regelt namelijk alle onbewuste processen in ons lichaam en communiceert met ons via klachten, ziekten en problemen. En, zoals we allemaal weten, kan er veel misgaan in communicatie!

Voor mij persoonlijk betekent deze kennis, dat mijn systeem alle chronische pijnklachten heeft kunnen oplossen. De chronische hoofd- en rugpijn, de allergieën, de vermoeidheid en zelfs fibromyalgie. Ik word alleen af en toe teruggefloten door m'n lijf als ik te hard van stapel loop. Maar dan begrijp ik ook wat mijn lichaam me wil vertellen en ik onderneem gepaste actie.

Betekent dat, dat ik nooit meer pijn heb? Gelukkig niet! Pijn is een heel nuttig signaal dat bedoeld is om ons te waarschuwen. Nu ik bevrijd ben van de constante pijn en vermoeidheid hoeft mijn lijf niet meer zo hard naar me te schreeuwen. Ik pik nu ook subtiele signalen op en ga naar de dokter als zich een nieuw probleem aandient, dat aandacht verdient.

En als je eenmaal iets weet en zoiets ongelofelijks meemaakt, kun je het niet meer ontkennen. Als je ineens magischerwijs bevrijd wordt van 18 jaar rugpijn, dan wéét je dat zoiets mogelijk is. Bij mij heeft dit erin geresulteerd, dat ik mijn kennis en vaardigheden op dit gebied met zo veel mogelijk andere mensen wil delen.

Door met hun eigen lijf te leren communiceren, krijgen mensen de touwtjes weer zelf in handen. Van wanhoop en machteloosheid naar begrip, liefde en verbinding met en voor zichzelf. En als het een beetje meezit, bevrijd van oude pijn en gewapend met nieuwe inzichten, vaardigheden en een plan van aanpak. In mijn leven maakt dat een wereld van verschil. En ik gun dit iedereen die dat ook wil!

Warme groet, Kinga.